Rolf Dieter Brinkmann #2

Ο Rolf Dieter Brinkmann θεωρείται σημαντικός πρόδρομος της γερμανικής λεγόμενης ποπ λογοτεχνίας. Δημοσίευσε εννέα βιβλία ποιημάτων τη δεκαετία του 1960, τα οποία πραγματεύονται την εμφάνιση της σημερινής κουλτούρας και την αισθησιακή εμπειρία της ενεργού υποκειμενικότητας. Το 1972/73 ο Brinkmann ήταν υπότροφος της Γερμανικής Ακαδημίας Villa Massimo στη Ρώμη. Tην άνοιξη του 1974 ήταν επισκέπτης λέκτορας στο Γερμανικό Τμήμα του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Όστιν.
  Ο Brinkmann, ο οποίος εμφανίστηκε επανειλημμένα ως προκλητικός επαναστάτης, αποσύρθηκε από τη γερμανική λογοτεχνική σκηνή μετά το 1970 και αφιερώθηκε αποκλειστικά στη συγγραφή και το κολλάρισμα των λεγόμενων «υλικών τόμων». Στα τελευταία του χρόνια δημιούργησε επίσης το λυρικό magnum opus Westwärts 1 & 2, το οποίο του χάρισε μεταθανάτια το Βραβείο Petrarca το 1975 και εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητικούς τόμους του 20ού αιώνα.
 Ένα άλλο σημαντικό έργο του είναι το Rom, Blicke, μια συλλογή επιστολών, σημειώσεων, αποκομμάτων εφημερίδων και φωτογραφιών, το οποίο ο Brinkmann αρχικά σχεδίαζε ως «τόμο υλικών» για μελλοντικά έργα. Το σύνολο των έργων του Brinkmann εκδίδεται από τον εκδοτικό οίκο Rowohlt.
  Ο Brinkmann πέθανε στο Λονδίνο στις 23 Απριλίου 1975, αφού τον χτύπησε αυτοκίνητο έξω από την παμπ Shakespeare, ενώ προσπαθούσε να διασχίσει το Westbourne Grove μετά από μια ανάγνωση στο Φεστιβάλ Ποίησης του Cambridge.
  Του απονεμήθηκε μετά θάνατον το Petrarca-Preis το 1975 για το μεγάλο και ιδιαίτερα επαινετό και επιδραστικό τελευταίο ποιητικό βιβλίο του Westwärts 1 & 2 (1975). Το 2005 κυκλοφόρησε μια νέα διευρυμένη έκδοση του βιβλίου αυτού, στην οποία προστέθηκαν τελικά 26 μεγαλύτερα ποιήματα καθώς και ένα υστερόγραφο 75 σελίδων από τον συγγραφέα.

 Σύννεφα
 
“Μερικά σύννεφα λίγο ή πολύ εκεί πάνω
το ίδιο μου κάνει… ολόκληρη την εικόνα δεν μπορώ
να την διατρέξω με το βλέμμα”.
 
Αυτό το μπλε είναι σήμερα φανταστικό.
 
Τώρα μόλις μπαίνω στο δωμάτιο. Δεν είναι
συγυρισμένο. Στο πάτωμα βρίσκεται
η εφημερίδα από χθες, η οποία δεν έχει διαβαστεί
ως το τέλος. Να ολοκληρώσω το διάβασμά της;
Κάτι το ανώφελο με πείθει να το κάνω.
 
Λίγες λέξεις… λίγες
οι οποίες μου άρεσαν.
 
Μου αρέσει αυτό κι επίσης το χαρτομάντιλο
που όλη τη νύχτα βρισκόταν μπροστά από το κρεβάτι μου.
 
Αν φτιαχτώ αρκετά
θα γίνουν όλες αυτές οι εικόνες καθαρότερες,
 
Ένα λεπτό κομμάτι χαρτί,
ένα χαρτομάντιλο,
στο οποίο είσαι εσύ.
Το μαζεύω από κάτω και σκουπίζω τη μύτη μου.
Αυτό είναι μια ωραία αντίθεση με το μπλε
που υπάρχει ανάμεσα στα σύννεφα, τα οποία επίσης βρίσκονται έξω
Και πάνω από εμένα. Βλέπεις ψηλά. Βλέπεις “σύννεφα”.
Είναι τα ίδια, τα οποία στη λέξη σύννεφα βρίσκονται
 
σ’ αυτό το κομμάτι χαρτί, στο δωμάτιό μου,
μέσα σ' εμένα,
μπλε.
 
[...]
 
Χιόνι
 
Χιόνι: ποιος
θα μπορούσε ως το τέλος
να σκεφτεί αυτή τη λέξη
έως εκεί
όπου λιώνει
και γίνεται ξανά νερό
που μουσκεύει τους δρόμους
και αντανακλά τον ουρανό
μέσα σε μια μαύρη,
στιλπνή λακκούβα
σαν αυτός να ήταν
από ανοξείδωτο ατσάλι
και να παρέμενε
αναλλοίωτα γαλάζιος.
 
[...]
 
Το να γράφεις ποιήματα, ειδωμένο ρεαλιστικά
 
Τι
μπορώ ακόμα να γράψω
ίσως ένα ποίημα
για τα διαλυμένα πλυντήρια
για την οδοποιία ή
τους πρόσφατους γάμους
 
με συμβουλεύουν πολλά
με διορθώνουν
νομίζουν πως είναι περιττό
καπνίζουν και πίνουν
σηκώνονται και φεύγουν
 
όταν κάθομαι στο γραφείο
μπροστά από μια λευκή σελίδα
δεν ξέρω τίποτα πια-
τα υδρογραφικά
στοιχεία για σήμερα
το μεσημέρι 12 η ώρα
στην επιφάνεια της θάλασσας
είναι ωραιότερα, προτιμώ να πιστεύω
 
διότι,
αχ, η θάλασσα
που δεν έχω αντικρίσει ακόμη
η μυστική μου απροθυμία
η μεγάλη μου κούραση
η θάλασσα, η θάλασσα
που πρόκειται
να καταστραφεί
σε ένα άλλο ποίημα!
 
[...]
 
Ανάμεσα στις γραμμές
 
Ανάμεσα
στις γραμμές
δεν υπάρχει τίποτα
γραμμένο.
 
Κάθε λέξη
είναι μαύρο
επαληθευμένο
πάνω σε άσπρο.
 
[...]
 
Ποίημα την 19η Μαρτίου 1964
 
Ένα μολύβι
ένα φύλλο χαρτί
ένα φλιτζάνι καφέ
ένα τσιγάρο
 
η τελευταία επιτυχία
των Rolling Stones
η ερχόμενη άνοιξη
η οικογενειακή φωτογραφία
 
ένα χέρι
μερικές λέξεις
ένα μάτι
ένα στόμα.
 
[...]
 
Πιο κρύο
 
Το κρύο έγινε εντονότερο
είπε και
 
άνοιξε το
φως του δωματίου.
 
Ο χώρος παρέμεινε
σκοτεινός. Και η
 
γυναίκα εκεί με το
μεσοφόρι κουνήθηκε
 
ανεπαίσθητα. Ίσως
ούτε καν
 
κρύωνε, μέχρι
να έρθει αυτός
 
για να της πει
πόσο κρύα
 
είναι όλα αυτά, αργότερα.
 
[...]
 
Nature morte
 
Ένα σκυλί που
στέκεται ακίνητο χωρίς
πρόσωπο. Ένα μήλο
σαπισμένο.
Η χθεσινή
εφημερίδα.
 
[...]
 
Λευκοπλάστ
 
Πάρα πολλά μένουν
να γίνουν, κάθε πρωί από την αρχή
Να ξεκινούν με αυτό, που
φαίνεται να είναι σε τάξη
 
αλλά τι λοιπόν είναι σε τάξη;
Τίποτα, κανένας, όλα
βρίσκονται εκτός λειτουργίας,
κλειστά.
 
Οι απαιτήσεις δεν σταματούν.
Τα εσωτερικά τραύματα είναι εδώ
Συνθήκες που έχουν γίνει προφανείς
στο πέρασμα του χρόνου
 
ανοιχτός από όλες τις πλευρές
και εκτεθειμένος χωρίς προστασία.
Όμως τώρα το χιόνι θέλει να πέσει
λευκό, απαράμιλλα λευκό
 
μια πλάνη, για την οποία υπήρχε μακρά σιωπή
Καπνός, αν υπήρχε φωτιά
αρκετά ψηλός, για να καταστρέψει         
 
τον σωρό των σκέψεων που κάθε φορά περισσεύει
και η παράδοση γίνεται σε όλες τις μορφές.
 
[...]
 
Αναπολώντας το παραμύθι
 
Αναπολώντας το παραμύθι
με τα περιστέρια-χτίζαμε
τις φωλιές από χιόνι βαθιά κάτω από
τον ύπνο μας: από τα μπλε μούρα
 
που φάγαμε και ήμασταν
σαν τα ελαφριά, γρήγορα φτερά του αέρα
ανάμεσα στα σύννεφα. Με ένα
μωβ ουρανό που
 
τύφλωνε τα μάτια μας
και παρακολουθούσαμε τη σιωπή
των χεριών την αργή
γλώσσα: μας βγάλαμε
 
ονόματα όπως
Χθες και Σήμερα
και μάλλον τα ρούχα μας ήταν
από φύλλα και φως
 
και πίναμε πετώντας
τους σπόρους της σιωπής
από τους ασημένιους
λαιμούς του πρωινού.
 
[...]
 
Μπετόν
 
Τις Κυριακές
γεμίστε με μπετόν
τις αίθουσες της καρδιάς
κοιμηθείτε σε δωμάτια
χωρίς φως όπου
δεν ακούγονται
παιδικές φωνές και πάντα
περιβάλλονται από προσευχές
μην καταστρέψετε
τις κάψουλες που έχουν σωθεί
ησυχάστε εδώ τις Κυριακές
ρίξτε μπετόν στους ψηλούς
θόλους των δωματίων
στο εσωτερικό τους
έχει ηχομόνωση ησυχάστε
οι σωροί
τα έμβρυα
γκρίζα μετά τον τοκετό
ησυχάστε στο μπετόν
ησυχάστε στο ποίημα
εδώ ήρεμα
τις Κυριακές
μπετόν.
 
[...]
 
Ταρζάν
 
Θυμάμαι
ακόμα πολύ καλά
τον εαυτό μου
 
Και τα
διαφορετικά μεγέθη
των δερμάτινων καλύπτρων
από τον Johnny
Weismüller
έως τον Lex Barker
στα νιάτα μου
ήμουν ο Ταρζάν
 
Ο Johnny Weismüller
ήταν επαγγελματίας κολυμβητής
κι εγώ επίσης
και η λίμνη
που κολυμπούσε
ήταν πραγματικά από νερό
ο κροκόδειλος από πλαστικό
 
υπήρχαν αρχέγονα δάση
σαν τριχωτές τρύπες
Και η Τζέιν ζητούσε
βοήθεια, βοήθεια, βοήθεια
αλλά στεκόμουν
ήδη εκεί
φορώντας το κάλυπτρο
 
ως Lex Barker
ή Johnny
Weismüller
μέσα στο φως
και ο κροκόδειλος
ήταν νεκρός
 
υπάρχουν πολύ μικρές
τριχωτές τρύπες όπως
τα αρχέγονα δάση που
ποτέ δεν θα ξεχάσει κανείς.
 
[...]
 
Πένθος στο πλυντήριο τον Ιανουάριο
 
Ένα κομμάτι σύρμα, λυγισμένο
τεντωμένο, ανάμεσα σε δυο
γυμνά δέντρα,
 
σύντομα τα φύλλα θα πέσουν
και πάλι, νωρίς το πρωί
κρέμεται πάνω του  ένα
 
φρεσκοπλυμένο
μαύρο καλσόν
από τα μπερδεμένα
 
μακριά πόδια στάζει
το νερό στο φωτεινό
πρωινό φως πάνω στις πέτρες.